Dit persoonlijke onderzoek van de postmodernistische filosofie en haar invloed op hedendaags grafisch ontwerp werd door alle juryleden bijzonder gewaardeerd. Het boek bestaat uit negen hoofdstukken, de tekst is opgebouwd uit negen regels. Elke regel staat voor een hoofdstuk die alle negen gelijktijdig beginnen. De vormgeving illustreert hiermee de strekking van de verhandeling. Met het simultane begin zonder nadere hiërarchie wil Hyo-Jung Kwon, de vormgever die tevens de auteur is, het meerstemmige en meertalige karakter van het postmodernisme verbeelden. Men kan spreken van typografische polyfonie.
Hier wordt niet diagonaal, maar strikt horizontaal gelezen. Dit boek vraagt de nodige fysieke en mentale inspanning van de lezers die in het colofon dan ook sportief worden bedankt. Het bladeren is mede door de papierkeuze een plezierige bezigheid. De Japanse bindwijze is begrijpelijk, maar te strak waardoor er nauwelijks rugwit is en het boek niet overal goed open blijft liggen. In de ondertitel wordt overigens gesproken van ‘a personal eaasy’.
Is dit een foutje of gewoon heel postmodern?