Op elke pagina van deze leporello, waarop afwisselend fragmenten van Leopold, Cunningham, Japanse haiku en graffiti uit Pompei zijn afgedrukt, staat – als was het een paginanummer – één letter van het woord ‘Melancholi’ in de linker benedenhoek, gedrukt in donkergroen uit een biljetletter. Die letters fungeren door hun isolement als een terugkerend typografisch element dat tegenwicht biedt aan de uit diverse lettertypes gezette korte tekstfragmenten en de drie surrealistische houtgravures van de hand van drukker Peter Lazarov.
Hoewel de veelheid aan stijlen het gevaar van rommeligheid kan opleveren, zorgt de consequent doorgevoerde plaatsing van de teksten en illustraties op de pagina met een ruim gebruik van wit voor voldoende rust en samenhang. Het blanco omslag geeft helaas een eerste indruk van saaiheid, maar die wordt door de stijlvolle inhoud geheel gelogenstraft.