Een geslaagde combinatie van houtsneden en gedichten. De illustraties sluiten goed aan bij de tekst en zijn licht afgedrukt, hetgeen goed past bij het beschreven landschap. De tekst lijnt aan de onderkant, hetgeen mooi past bij de plaatsing van het beeld. Het omslag van grijsbord is geplakt op het genaaide binnenwerk zodat het een gebonden cahier is geworden. De samenwerking van dichter, kunstenaar, drukker en binder heeft een evenwichtig resultaat opgeleverd.

Een goed gemaakt en vormgegeven uitgave van Bureau Claxon. Een kleine tekst van 37 regels verdeeld over 5 pagina’s, modern vormgeven en klassiek handgezet uit de Bodoni. Alle bladzijden zijn bedrukt met een blauwe en een rode 6 punts lijn, wat een aangenaam paginabeeld oplevert. Voor het omslag is gebruik gemaakt van crème papier met daarop de titel tussen 2 kleine vette lijnen in dezelfde kleuren. De sneden zijn licht gekleurd, heel subtiel. Het geheel is daardoor kleurrijk maar zeker niet overdadig.

De titel geeft precies aan wat het is: een boek vol met dieren. Het is dan ook geen klein boekje, maar meer een dikke ‘Bijbel’ met een rode, warme omslag van rood vilt. Een boek dat je op een lege tafel kunt neerleggen, waarna je stuk voor stuk de gebonden vouwvellen kunt bewonderen. Het bevat eenvoudige en mooi gemaakte illustraties waarbij elke illustratie weer anders is, maar wel met een gepaste éénduidige typografie. Ondanks het grote formaat en de dikte is de uitgave heel handzaam. Gewoon goed gedaan.

De synergie van sublieme polymeeretsjes ontstaan uit Cyprisch zonlicht en korte, kernachtige gedichtjes ontstaan in Frankrijk, resulteert in deze sobere, bijzonder fraaie uitgave. Er wordt niet naar effecten in letter, vorm of kleur gezocht. Eenvoud is troef.
Het omslag in grijs hardboard, het binnenwerk in handvullend Biotop en het etherische Kozo papier zijn de perfecte dragers van de illustratie en de tekst. Het hele boek ademt ruimte en licht. De Japanse bindwijze is dé perfecte verpakking voor tekst en illustratie.
Elk exemplaar van deze 45 boekjes is uniek versierd met een originele ets. Prachtig.

Vanaf 1989 heeft Boris Rousseeuw van De Carbolineum Pers ruim 160 uitgaven verzorgd. Naast poëzie en proza bestaat zijn fonds ook uit boekhistorische verhandelingen en facsimile-uitgaven. Deze uitgaven zijn vaak van aanzienlijke omvang en verdienen alleen al voor het initiatief en de getrooste moeite alle lof. Dat geldt zeker ook voor deze Kemschen Hei-Kreekel, een totaal onbekend Antwerps liedboek, dat in 2006 op een Brusselse boekenveiling opdook. De Carbolineum Pers maakte een integrale herdruk, met nawoord en woordverklaring in 232 bladzijden hoogdruk met houtsneden in drie drukgangen, geheel gebonden in perkament en in een aparte cassette. Voor de tekst werd terecht gekozen voor de Franciscan van Goudy, die goed past bij de veertien driekleurenhoutsneden van Isabelle Vandenabeele. Deze eigentijdse illustraties sluiten uitstekend aan bij het karakter van de tekst. De enige kritiek betreft de (te strakke) band en de cassette. Waarom toch die knullige fotokopie als stofomslag en dito cassette. Mag het niet te mooi worden?

Dit boekje is een kleine ode aan een piano. Het gaat over de treurige teloorgang van een Steinway. Het moet een mooi instrument geweest zijn. Nu rest alleen deze uitgave in 27 exemplaren, waarvan in 13 exemplaren een letter van het gesloopte Steinway & Sons-logo bij het colofon geplakt is. De ondertitel, een notitie, geeft precies aan wat te verwachten is van dit kleine met zorg gemaakte boekje. De afbeelding, in linodruk, toont een man in berustende houding naast zijn piano. De eindigheid van de piano wordt door dit uitgaafje benadrukt door de laatste letter van het Steinway & Sons-logo. In het juryexemplaar is dat geen letter maar de ampersand.

Acht drukkers besluiten na een vergadering een boekje te maken. Ieder een pagina geheel naar eigen inzicht te bedrukken, alleen het formaat staat vast. Een vierkant boekje van 20 bij 20 cm en Japans gebonden is het resultaat. Voor elke pagina is een ander lettertype gebruikt, ander papier en geheel verschillende illustraties. Het drukkersplezier komt op elke bladzijde tot uitdrukking in alle verschillende grapjes en vondsten. Een mooi marginaal product.

‘Toen was geluk nog heel gewoon’, is de gedachte die bij je opkomt bij het openslaan van deze publicatie. Maar ‘toen’ is nu en de tuin is van Joke en Karel, en we lezen in de inleiding dat die zelfs af en toe openstaat ter bezichtiging. Het blijkt een nieuw deel te zijn in de reeks Tijdverdrijvers, dat zich weet te onderscheiden door verzorgde eenvoud. De titelpagina is prachtig zwart en subtiel groen, waarmee de kleur van het losse omslag wordt herhaald in het binnenwerk. Ontroerend is de linoleumsnede als frontispice waarin we Joke en Karel aantreffen in de tuin. Verderop staan twee korte toepasselijke teksten, één gekozen door Joke en een tweede die ingebracht werd door Karel. Inhoud en vorm zijn één op één in deze nederig stemmende uitgave. Overal ademt dezelfde eenvoud en verfijning, die uit doet zien naar de volgende uitgave in de reeks.

Corps 8 is een collectief van acht drukkers/typografen die plezier beleven in drukken en aan typografie. De verdeling over de windstreken waar ze nu actief zijn, is als volgt: vier in het westen, drie in het oosten en één in het zuiden. Dit verklaart ook meteen de titel van de uitgave. De leden van het corps hebben ieder een windstreek onder de loep genomen en deze op een eigen en veelal prachtige wijze geïllustreerd en getypografeerd. Het resultaat is een bijzondere uitgave met persoonlijke verhalen uit alle windstreken van de wereld. Een wereldreis in 8 belevingen, dat is weer wat anders dan in 80 dagen rond de wereld.

In een oplage van 55 exemplaren maakten 47 drukkers twee druksels op A3 formaat. Iedere drukker kreeg een letter, cijfer, of teken toegewezen. De opdracht was uitsluitend biljetletters te gebruiken, van minimaal 3 cicero tot zo groot als beschikbaar. Het grootste corps was 132 cicero. Op het eerste vel moest alleen de toegewezen letter worden gebruikt, het tweede was voor vrije grafiek. Het Nederlands-Hongaarse project trok 35 Nederlandse deelnemers en 12 Hongaarse. Het resultaat is een letterproef van het letterbezit van de drukkers, hetgeen indrukwekkend is. Elke bijdrage is anders en verrassend, van ingetogen zwart-wit grijs tot zeer kleurrijk. Het drukplezier komt je door de hele map tegemoet.
De creatieve mogelijkheden van het drukformaat van A3 tot A0 zijn ook volledig benut. Zo heeft Harmke Nijhof het cijfer 9 heel origineel gebruikt in een leporello met 4 vellen A3 aan elkaar genaaid, Ben Joosten de letter M in een 132 cicero letter op een vel van 55 bij 70 cm gevouwen in een map met daarop XXL. Er is een blad met drukkershandjes, met punten en komma’s en er is geen enkel teken vergeten. De map laat voorbeeldig zien hoeveel plezier en lol je kunt hebben met drukken. Drukkersregels gelden niet voor zo’n ontzettend leuk project. We mogen hopen dat er nog een keer een initiatief komt zoals dit.