Een goed gemaakt en vormgegeven uitgave van Bureau Claxon. Een kleine tekst van 37 regels verdeeld over 5 pagina’s, modern vormgeven en klassiek handgezet uit de Bodoni. Alle bladzijden zijn bedrukt met een blauwe en een rode 6 punts lijn, wat een aangenaam paginabeeld oplevert. Voor het omslag is gebruik gemaakt van crème papier met daarop de titel tussen 2 kleine vette lijnen in dezelfde kleuren. De sneden zijn licht gekleurd, heel subtiel. Het geheel is daardoor kleurrijk maar zeker niet overdadig.

De titel geeft precies aan wat het is: een boek vol met dieren. Het is dan ook geen klein boekje, maar meer een dikke ‘Bijbel’ met een rode, warme omslag van rood vilt. Een boek dat je op een lege tafel kunt neerleggen, waarna je stuk voor stuk de gebonden vouwvellen kunt bewonderen. Het bevat eenvoudige en mooi gemaakte illustraties waarbij elke illustratie weer anders is, maar wel met een gepaste éénduidige typografie. Ondanks het grote formaat en de dikte is de uitgave heel handzaam. Gewoon goed gedaan.

De synergie van sublieme polymeeretsjes ontstaan uit Cyprisch zonlicht en korte, kernachtige gedichtjes ontstaan in Frankrijk, resulteert in deze sobere, bijzonder fraaie uitgave. Er wordt niet naar effecten in letter, vorm of kleur gezocht. Eenvoud is troef.
Het omslag in grijs hardboard, het binnenwerk in handvullend Biotop en het etherische Kozo papier zijn de perfecte dragers van de illustratie en de tekst. Het hele boek ademt ruimte en licht. De Japanse bindwijze is dé perfecte verpakking voor tekst en illustratie.
Elk exemplaar van deze 45 boekjes is uniek versierd met een originele ets. Prachtig.

Vanaf 1989 heeft Boris Rousseeuw van De Carbolineum Pers ruim 160 uitgaven verzorgd. Naast poëzie en proza bestaat zijn fonds ook uit boekhistorische verhandelingen en facsimile-uitgaven. Deze uitgaven zijn vaak van aanzienlijke omvang en verdienen alleen al voor het initiatief en de getrooste moeite alle lof. Dat geldt zeker ook voor deze Kemschen Hei-Kreekel, een totaal onbekend Antwerps liedboek, dat in 2006 op een Brusselse boekenveiling opdook. De Carbolineum Pers maakte een integrale herdruk, met nawoord en woordverklaring in 232 bladzijden hoogdruk met houtsneden in drie drukgangen, geheel gebonden in perkament en in een aparte cassette. Voor de tekst werd terecht gekozen voor de Franciscan van Goudy, die goed past bij de veertien driekleurenhoutsneden van Isabelle Vandenabeele. Deze eigentijdse illustraties sluiten uitstekend aan bij het karakter van de tekst. De enige kritiek betreft de (te strakke) band en de cassette. Waarom toch die knullige fotokopie als stofomslag en dito cassette. Mag het niet te mooi worden?

Dit boekje is een kleine ode aan een piano. Het gaat over de treurige teloorgang van een Steinway. Het moet een mooi instrument geweest zijn. Nu rest alleen deze uitgave in 27 exemplaren, waarvan in 13 exemplaren een letter van het gesloopte Steinway & Sons-logo bij het colofon geplakt is. De ondertitel, een notitie, geeft precies aan wat te verwachten is van dit kleine met zorg gemaakte boekje. De afbeelding, in linodruk, toont een man in berustende houding naast zijn piano. De eindigheid van de piano wordt door dit uitgaafje benadrukt door de laatste letter van het Steinway & Sons-logo. In het juryexemplaar is dat geen letter maar de ampersand.

Acht drukkers besluiten na een vergadering een boekje te maken. Ieder een pagina geheel naar eigen inzicht te bedrukken, alleen het formaat staat vast. Een vierkant boekje van 20 bij 20 cm en Japans gebonden is het resultaat. Voor elke pagina is een ander lettertype gebruikt, ander papier en geheel verschillende illustraties. Het drukkersplezier komt op elke bladzijde tot uitdrukking in alle verschillende grapjes en vondsten. Een mooi marginaal product.

‘Toen was geluk nog heel gewoon’, is de gedachte die bij je opkomt bij het openslaan van deze publicatie. Maar ‘toen’ is nu en de tuin is van Joke en Karel, en we lezen in de inleiding dat die zelfs af en toe openstaat ter bezichtiging. Het blijkt een nieuw deel te zijn in de reeks Tijdverdrijvers, dat zich weet te onderscheiden door verzorgde eenvoud. De titelpagina is prachtig zwart en subtiel groen, waarmee de kleur van het losse omslag wordt herhaald in het binnenwerk. Ontroerend is de linoleumsnede als frontispice waarin we Joke en Karel aantreffen in de tuin. Verderop staan twee korte toepasselijke teksten, één gekozen door Joke en een tweede die ingebracht werd door Karel. Inhoud en vorm zijn één op één in deze nederig stemmende uitgave. Overal ademt dezelfde eenvoud en verfijning, die uit doet zien naar de volgende uitgave in de reeks.

Een ode aan de Indische buurt in Amsterdam, waarbij de maker van deze 23 houtsneden zich liet inspireren door de Amsterdamse beeldbank. De tekst links archiveert de opvallende elementen in deze straten in Amsterdam-Oost, de houtsneden op de rechterpagina getuigen daarvan in beeld. In de Javastraat bijvoorbeeld vinden we 14 groenteboeren en een Yildiz Market en in de Benkoelenstraat staan 3 Berlageblokken en een Vuilboom. Op het omslag zijn een aantal beelden aan elkaar gelast. Geen tekst, alleen afbeeldingen in zwart wit. Met een extra flap vouwt de buurt zich als het ware om het boek heen. Het stevige formaat is goed gekozen voor de stevige houtsnijwerken. Subtiel is het gebruik van een ondersteunende kleur in de houtsneden. Daar waar het nodig is, geeft het diepte en de meeste illustraties worden er levendiger van. Geraffineerd goed gekozen is de cursieve Gill voor de beknopte teksten en ook de verticale plaatsing ervan is geen willekeurige. De vorm van de teksten versterkt de inhoud van de beelden. Heel knap gedaan.

‘Oh daar ben je, naast de suikerpot, ik was je kwijt…’ De eerste zin van deze uitgave geeft meteen weer waar de inhoud over gaat: lettersnoepen! Heel fijn vindt de jury het dat de studenten tegenwoordig ook veel lol en liefde kunnen beleven aan het experimenteren met echte letters en echte inkt. Fontasie is een verzameling tekstregels die door de studenten typografisch zijn ontworpen en gedrukt. Sommigen hebben zelfs hun eigen letters gezaagd en gedrukt. Het geheel is goed gebonden en afgewerkt in een Japanse bindwijze. Het omslag is van 3 mm dik triplex en zorgt voor de juiste body.

Het geplakte leporello is rauw vormgegeven en wanneer je het boek open op tafel legt, staat het onder spanning, zodat de rechter twee pagina’s omhoog bollen. De spanning zegt veel over de titel van het boek Haat gaat gekleed als vreedzame mensen.
De jury vond het een mannenboek. Ingeplakte teksten op straatbeelden ondersteunen het gedicht van Rutger Kopland dat geschreven is voor Vladimir Boekovski, een politiek activist. Het gedicht gaat over de vrijheid van meningsuiting en het voorwoord is geschreven door de directeur van Amnesty International Nederland. Amnesty ‘vecht’ al sinds 1961 voor de Universele Rechten van de Mens.