De tien Nachtdichten van Hans van Waarssenburg zijn geïnspireerd op Nocturnes van de Ierse componist John Field. Voor deze uitgave koos Hans van Eijk een donkerblauw omslag waartegen het zachtgele papier mooi afsteekt. De transparantie van het papier en de onregelmatigheid van de schepranden ondersteunen de broosheid van de woorden. Het boekje is een voorbeeld van klassieke typografie ‘with a difference’. De tekst is gedrukt over de voor de nummering gebruikte houten cijfers, die even groot zijn als de acht regels tekst. Door deze in diverse schakeringen lichtblauw (het colofon spreekt van ‘ochtendblauw’) te drukken, valt toch de nadruk op de tekst. De initialen zijn gedrukt in ‘nachtblauw’, dat ook terugkeert in de papieren band. De cijfers verspringen van links naar rechts over de tekst, tot het op is.