Een in alle opzichten geslaagde uitgave. Het vierkante formaat, het prachtig gezeefdrukte omslag en het geraffineerde gebruik van het transparante Reprobank 60 grams vormen samen een spannend geheel. Het transparante binnenwerk geeft het boekje extra dimensie, waardoor tekst en illustraties elkaar als het ware inhalen en passeren. Jammer is alleen dat de kop- en tussenregels in een te donkere kleur paars zijn gedrukt, waardoor de tekst niet overal leesbaar is.
De uitgave is prachtig in offset gedrukt. De bijbehorende envelop, waarvan de kleur op het omslag terugkomt, is het ‘puntje op de i’ van deze uitgave.

In 1996 werd Maud Westendorp zes en leerde ze lezen, schrijven en rekenen. Dan maakt ze ook de gedichtjes ‘Dag ik ben muis’. Het was een goed idee van Silvia Zwaaneveldt deze te drukken in de Mercator 28 punts. Zo ver aangespatieerd krijgt de letter iets onregelmatigs, wat goed bij de tekst past. De cijfers 1 t/m 6 zijn goed geplaatst en de houten biljetletters zijn mooi schraal gedrukt.
De uit lino gesneden zon, maan en ster zijn iets te veel van het goede, maar daarnaast zijn de keuzes van de ‘restjes’ papier wel weer goed.
Al met al een sympathieke uitgave, dit ZES.

De titel In the mountains, there you feel free is ontleend aan The Waste Land van T.S. Eliot. Noor van de Brugge heeft er een uitgave bij gemaakt waarin ansichtkaarten van landschappen middels thinnerdruk vervaagd op de pagina’s terecht zijn gekomen. De eenvoudige vormgeving is uiterst verfijnd. De diep ingedrukte letters op het titelblad komen terug op de laatste pagina, maar dan zonder drukinkt. De verdiepte tekst wordt leesbaar door er voorzichtig met lichtblauw kleurpotlood overheen te gaan. Een fragiele uitgave om in weg te mijmeren.

Deze uitgave, gedrukt ten behoeve van de Nederlandsche Vereeniging voor Druk- en Boekkunst, brengt een aantal verschillende boektradities op overtuigende wijze samen.
De instructieve, niet eerder gepubliceerde beschouwing van Arthur Th. Witteveen over Chinese calligrafie is in een sobere, typisch Westerse typografie in boekdruk gedrukt, maar wel op dubbelbladen van fraai getint Japans drukpapier. De frontispice is een originele Chinese calligrafie, die is ingeplakt tegenover het klassiek opgezette titelblad. Het Japanse bindwerk van het stevig kartonnen omslag gaat op een opmerkelijk harmonieuze wijze samen met het typisch Westerse titel-etiket, dat op een ingepreegd vlakje van het omslagkarton is geplakt.
Kortom: deze uitgave is een spannend en uitermate geraffineerd geheel geworden dat op geen enkele wijze toegeeft aan gemakkelijk oriëntalisme.

Dit is een met kennelijk genoegen gemaakte Catullusbloemlezing. Illustrator, vormgever en omslagontwerper Doortje de Vries werkte samen met Hans van Eijk en Ger Kleis. Het resultaat is typografisch aantrekkelijk gezet uit de Dante, de Lutetia en de Walbaum. Gedrukt in zeventig exemplaren op Canson 180 gr.
Het kitscherige van de kleuren (lila met op het voorplat een silhouet van twee gezichten in blauw en oker) is in overeenstemming met de schunnige tekstjes. Dit zijn bepaald niet de klassieke ‘romantische’ Catullusversjes, maar wel de schreeuwerige, provocerende kreten van de gefrustreerde jonge Romein.
De schutbladen zijn van blauw papier met een spattenpatroon. De omslagtitel is mooi rechtsonder aangebracht op twee regels aan eenzelfde kantlijn, de onderkant van het blauwe gelaat. Verrassend is dan weer het uitslaande blad met een fijne illustratie in zachte kleuren.

Met 9 meeuwen, een eend en een bootje heeft Titi Zaadnoordijk een vrolijke leporello gemaakt. In dit kleine drukwerkje komen drie druktechnieken broederlijk samen. De opzet, een vervolgillustratie als opmaat voor een kort vers, leent zich goed voor uitbreiding tot een serie.

Deze fraaie editie van negen nieuwe gedichten van Claus verscheen als onderdeel van een boekproject ter ere van Hugo Claus. Het project bestond uit een viertal publicaties, die op verschillende wijzen werden voorzien van illustraties en typografieën. Deze uitgave met tekeningen van Jan Vanriet, verzorgd door het tijdschrift Revolver, is een bijzondere vermelding waard.
De dubbele, geïllustreerde schutbladen op getint papier vormen een intrigerende omlijsting van het binnenwerk op wit offsetpapier. De in twee kleuren vervaardigde tekeningen zijn een magnifiek ‘rijm’ op de eveneens in twee kleuren uitgevoerde tekstpagina’s met de gedichten. De poëtische samenhang van beeld en tekst is in dit boek op een verrassende wijze verwezenlijkt.

Corps 8, een vereniging van acht drukkers, heeft een doos uitgebracht voor Koos Schuurman, als dank voor het beschikbaar stellen van een bok met rariteiten-ornamenten en een Gothisch font. Het geschonken materiaal is mede verwerkt in de sympathieke dankbetuiging Doos voor Koos.
De ene bijdrage is misschien wat mooier dan de andere, maar dankzij zijn diversiteit ontstond er een unieke staalkaart van het vele waar de leden van Corps 8 toe in staat zijn.

Het dagboek van 1905 tot 1910 van Olive Eleanor Custance (1874–1944) die in 1902 huwde met Lord Alfred Douglas, de vriend van Oscar Wilde in diens turbulente jaren, is door Caspar Wintermans ingeleid, uitgegeven en geannoteerd. Jan Keijser maakte er, geheel in de lijn van het bijzonder hoge niveau van de Avalon Pers, een imposant echt ‘boek’ van: een belangrijke, behoorlijk ingewikkelde, tekst die voorbeeldig werd gezet, scherp gedrukt op zwaar papier en fraai gebonden (door Van Waarden).
Het langwerpig registerformaat blijkt zeer geschikt voor de korte dagboekfragmenten.

Vijftien exemplaren werden door Frans den Breejen gebonden in halfperkament met fijn groen papier op de platten en hetzelfde groen voor eerste titelregel. O ironie: één letter in het colofon onthult de Nederlandse oorsprong van dit waarlijk mooie boek.

Dit boekje bevat drie van de zesentwintig brieven die Fagus (pseudoniem van Georges-Eugène Faillet, 1872–1933) tussen 1923 en 1927 aan zijn vriend Léautaud schreef. De eigenzinnige dwarse teksten zijn keurig gezet uit de Janson en, in een oplage van vierentwintig exemplaren, gedrukt op Barcham Green vooroorlogs.
Het schitterende omslag in handmarmerpapier van Eva van Breugel draagt, bovenaan op het voorplat, heel excentrisch een strookje met auteur en titel ‘Fagus trois lettres à Paul Léautaud’ – superieur! Het suggestieve frontispiece van Peter Bekker is prachtig.
Helaas net niet helemaal volmaakt, wegens een enkele zetfout in de Franse tekst en de ongelijke beïnkting van het laatste tekstblad.