Als de jury niet beter wist, zou ze denken dat Karel Treebus niks te doen had. Deze nieuwjaarswens telt niet minder dan zeventien drukgangen (vier schoon-, en dertien weerdrukgangen) in ruim tweehonderd exemplaren. Wij verdenken Treebus er dan ook van dat hij op 2 januari begint met de nieuwjaarswens voor het volgende jaar. Hij staat bekend als de Pietje Precies van de typografie en hij is aanhanger van de Nieuwe Zakelijkheid. Als hobbydrukker haalt Treebus alles uit zijn letterkast, geen kleur wordt gespaard, geen hoekje van het vel blijft onbenut. Met zijn typografisch materiaal bouwt hij een glasheldere voorstelling op.
Deze nieuwjaarswens is de weerslag van de reis van Karel en Liza Treebus naar Japan: rijstvelden, tempels, tuinen, sake, geisha’s en hogesnelheidstreinen. Alle hindernissen die hem in vroeger jaren plachten te dwarsbomen (extreme kou of hitte in zijn drukkerij) heeft hij voor dit project met glans genomen. Kortom, een staaltje van perfect drukwerk. Bevoorrecht is de vriendenkring van Karel en Liza Treebus: hun nieuwe jaar kan nooit stuk.

Subliem. Een ander woord kan niet gebruikt worden bij de beoordeling van deze uitgave van De Uitvreter. Speciaal voor de leden van het Haarlemse bibliofiel genootschap ‘Het Beschreven Blad’ experimenteerde Kees Thomassen met het zetten van een tekst van Marjolijn Februari: een column uit de Volkskrant waarin zij zich beklaagde over het gebruik van de Engelse regelval bij het zetten van haar tekst, waardoor zij minder ruimte had om haar betoog op te bouwen.
Met het zetten van de tekst van de column in zes (!) verschillende varianten, toont Kees Thomassen niet alleen het gelijk van de auteur aan, maar illustreert hij tevens de resultaten en gevolgen van allerlei typografische conventies.
De op zes stroken en bladen gedrukte teksten zijn verzameld in een fraai gedrukt omslag en gaan begeleid door een verhelderende en geestige toelichting door de zetter/drukker.

Johan Velter van Druksel en Alligator/Studio houden niet van opsmuk. Dat blijkt ook deze keer bij de uitvoering van de gedichten van Saskia de Jong. De minimale typografie, het naar de kop dringen van de bladspiegel, neigt naar een zekere saaiheid. Gelukkig wordt dit gecompenseerd door een extra fotokatern waarin de gedichten van De Jong in eigen beeldtaal verteld worden. ‘Cut-and-paste’ voor gevorderden. Hulde voor het offset drukwerk van drukkerij Sintjoris in Merendree.

Through: Mijn weg door het ‘recyclenetwerk’ van Beijing. Een bescheiden onderwerp, door Tijl Akkermans behandeld op groot formaat.
De opvallend blauwe kleur van het omslag vormt een goede combinatie met het zwart en diapositief wit. De prachtige informatieve foto’s – voor het merendeel zwart/wit – en de uiterst verzorgde tekstvormgeving, aangevuld met illustratieve Chinese karakters, nemen je mee in de Chinese recyclewereld. Ook voor de fietsenliefhebber valt er heel wat te genieten aan de diverse modellen bakfiets.
Dit boek niet opbergen, maar op tafel laten liggen om vrienden te laten meegenieten.

In het colofon begint een tekst die doorloopt op alle pagina’s (inclusief recto en verso van het omslag) van het boekje, en die de titel, de inhoud en de bedoeling van deze bundel samenvat: ‘In de Bonnefant/drukte deze/feestbundel/‘Nunzia d’aprile’/als/bloemlezing/voor Marlies Louwes/‘Nunzia d’Aprile’/met gedichten van/(…)’ waarna per tekstpagina de naam van de dichter volgt.
Deze doorlopende tekst, gedrukt uit de letter Othello, contrasteert zowel in corps als in kleur met de fraai uit de Koch Antiqua gezette gedichten, maar vormt er desalniettemin een organisch geheel mee: de groot, in rood gedrukte namen van de dichters die de gedichten doorkruisen, zijn niet storend maar van een toegevoegde esthetische waarde. Een voorbeeldige uitgave.

Bij de dichtbundel In G van Wim van Til heeft Gerrit Westerveld linosneden gemaakt. De drie kleuren die hij toepast, worden gebruikt op de tekstpagina’s, maar zelden alle drie tezamen, waardoor de verschillende pagina’s (respectievelijk de Franse titel, het titelblad, de gedichten en het colofon) zich onderling goed onderscheiden maar toch een coherent geheel vormen.

Deze fraaie, kleine documentaire over de in 2005 overleden aarts-experimenteel, de Cobra-schilder Constant, is meer dan alleen een eerbetoon. Ze toont ook de wezenskenmerken van Constants artistieke wereldbeeld.
Het ontwerpersbureau Piet Gerards, dat de vormgeving ontwierp voor deze herdenkingsuitgave, koos voor een non-conformistische typografie: met een hoog geplaatste bladspiegel, teneinde op enkele pagina’s voetnoten te kunnen bergen; met vette schreefloze tussenkopjes, die contrasteren met de uit klassiek beschreefde letters gezette hoofdtekst; met lange, in cursief gezette tekst, waar het citaten uit Constant’s beschouwingen betreft. Het omslag maakt gebruik van een New Babylon-krant, die als achtergrond dient.
Deze ongewone ‘gelegenheidsuitgave’ is in zijn opvallende typografie een geslaagde hommage aan de uitzonderlijke schepper van een non-conformistische wereldbeschouwing en een dissident artistiek toekomstvisioen.

In al zijn ogenschijnlijk simpele eenvoud doet dit boekje, gezet uit de Dante, precies wat het moet doen: de lezer ongehinderd, vakkundig en discreet gidsen naar waar het altijd om gaat, de lectuur van deze tekst. Kees Fens componeerde hem voor de negentigste verjaardag van uitgever Reinold Kuipers. De tekst is perfect gedrukt op Velata avorio. Fraai olijfgroen omslag met helgroene verticale titel en zwarte horizontale auteursvermelding. Meesterlijk klassiek.

Peter Dejong heeft het gedicht Ver als de horizon van Simon Vinkenoog in een uitgaafje gegoten en er een zeefdruk aan toegevoegd. Hij heeft er een echt kunstenaarsboekje van gemaakt. Zijn zeefdruk heeft hij er ingenieus gevouwen in opgenomen, zodat bij het omslaan van de bladzijden iedere keer een verscholen deel van de prent wordt onthuld. Zo wordt het element tijd aan de prent toegevoegd en ontstaat er een film waarvan de kijker zelf het tempo bepaalt.

Grafisch kunstenaar Dick Berendes, onder meer één der initiatiefnemers van het Hornbook-project (Mooi Marginaal 2002–2003, p.58–59), is een allround ambachtelijk vormgever met veel gevoel voor kleur en structuur.
Verstild is een kleine reeks gedichten van Cees Visser over dood en gemis en rust. Men zou bij zo’n titel en onderwerp een heel strakke vormgeving verwachten. Niets is minder waar: de tekst, hoewel gezet uit de omineuze en wat statige Perpetua, is helemaal niet statisch.
Als voetstappen bewegen er illustraties in zachte kleurtinten over het blad en trekken er speelse letterpatronen voorbij. Het leven gaat door…
De honderdvijftig exemplaren werden gedrukt op zacht Munkenprint crème, met een toepasselijk omslag van ‘Countryside fossiel’.