Broekenmaakster Paulien inspireerde Els ter Horst om dit boekje te maken. Toen Els Paulien leerde kennen, kreeg ze van Paulien alle stofjes, waarvan broeken zijn gemaakt en die in dit boek verwerkt zijn. Het toont op speelse en ludieke wijze de ontwikkelingsgang naar ‘de juiste broek’. De illustraties zijn grappig en vormen een vrolijke samenstelling van broekdragende karakters die bijna allemaal iets ‘te’ hebben. Door de pagina’s Japans te vouwen en in de ontstane opening het stofje aan te brengen, worden in de uit de illustratie weggesneden delen alle stofjes getoond. Het boekje heeft een jasje aan van broekenstof, de stof van ‘de juiste broek’.

Dit is zo’n uitgave die eruit springt, terwijl een voor margedrukkers ongebruikelijke techniek is gehanteerd. Deze tekst is geprint. ‘Lekker makkelijk’, is wellicht je eerste reactie, maar hier is over nagedacht.
Fer Remmers heeft zijn tekst gezet uit de Trinité 2 van Bram de Does en in hoge resolutie geprint op het zachte Canson 160 grams. Hij vertaalde de tekst van Petrarca uit het Frans in het Nederlands. De Nederlandse tekst is geprint in zwart en de Franse tekst in de vluchtkolom, in blauw cursief. Het omslag is een digitale bewerking van een eigen potloodschets in vier gedekte kleuren waarin hij de titel en de naam van de auteur heeft uitgespaard. De jury vindt het jammer dat hij het omslagontwerp niet door heeft laten lopen op de achterkant. Voor de band plakte Remmers de illustratie op grijs bord en hij lijmde het binnenwerk in de rug; de uitgave verdient eigenlijk dat de tekst wordt ingenaaid.
Remmers laat zien dat met gebruik van moderne techniek een originele uitgave gemaakt kan worden.

Hoe maak je een boek, hoe maak je illustraties met verschillende druktechnieken en hoe schrijf je een verhaal? Dat waren de uitgangsvragen van dit educatieve project. Daarnaast leerden de Amsterdamse kinderen over de historische gebouwen bij hen in de buurt.
Ieder kind maakte een eigen boek met tekst en illustraties en uit alle exemplaren werden de mooiste illustraties gekozen. We zien lino’s, etsen en sjabloondruk. Samen met het beste verhaal vormden die het eindresultaat dat in een oplage van 15 werd gemaakt.
Het geheel is charmant rommelig. De schut­bladen zijn gemaakt van schilderingen van de kinderen, met lekker dikke klodders verf. Ook de inkt is scheutig gebruikt hier en daar.
Aan de typografie van de (zo te zien geprinte) tekst is niet veel aandacht besteed, maar wel voorzien van beginkapitalen die door de kinderen uit lino zijn gesneden.
Het omslag is lino gedrukt op linnen. De letters van de titel detoneren wat bij de rest van het boek, maar dat doet niets af aan het plezier dat van dit werk afstraalt.

Bij deze uitgave waren de superlatieven niet van de lucht. ‘Hier ga je echt hebberig van worden. Dit is zo mooi!’
Eerst is er die perfect sluitende schuifdoos in warmrood linnen. De binder Bas Lafleur leverde hier uitmuntend werk af. De halflinnen band is aangevuld met prachtig oranje-rood Japans papier.
Het boek heeft het royaal formaat van 22 bij 32 cm en is gedrukt op 180 grams papier. De witte kleur van de BFK Rives laat de steendrukken helder uitkomen. Marcel van Eeden tekende de acht prenten rechtstreeks op de steen bij drukker Gert Jan Forrer. Ze beschrijven verschillende Haagse locaties in het ochtendlicht tijdens de vroege morgen van 7 februari 1935. Het gedicht over die ochtendwandeling is eveneens van Marcel van Eeden en werd met de hand gezet uit de Gill Sans. De Statenhofpers weet hoe je de verzamelaar in de watten kan leggen, want naast de afgebeelde reguliere editie is er ook nog een luxe versie, in halfleer gebonden en vergezeld van een originele tekening.

Katarina Rudebeck laat ons kennis maken met de gedichten van de Zweedse dichter Per Lindberg die ze zelf naar het Nederlands vertaalde. Het formaat is ruim voor een dichtbundel: 21 bij 26 cm. De originele Zweedse tekst staat links en de vertaling rechts. Omdat de vertaling regel per regel matcht zie je hoe sommige woorden in de twee talen op elkaar gelijken.
De tekst vraagt ingetogen rust en het vele wit op de pagina maakt dit makkelijk. Rudebeck voegt eigen tekeningen en foto’s toe en dit stoort nergens. Hoewel het boek digitaal gedrukt werd, is er haast nergens kleur gebruikt. Dat doet het rode naaigaren op de omslag nog meer opvallen. De 24 pagina’s zijn verder met wit naaigaren gebonden in een cahiersteek.

Een poster gedrukt door Thomas Gravemaker voor zijn eigen drukkerij in hartje Amsterdam. De hoofdtekst is gezet in Questa Grande, een lettertype in 2014 ontworpen door Martin Majoor en Jos Buivenga. Dit is gecombineerd met de Futura.
Gravemaker heeft hiermee een spannende compositie gemaakt, bestaande uit een grote Q (de bijzondere vorm daarvan springt bijzonder in het oog in het Questa grande-font). De herhaling van de asterisk vormt een opvallend beeldelement en de spatiëring is perfect.
Very nice type indeed!

De samenwerking tussen een commerciële drukker, een margedrukker (boekdruk) en een steendrukker levert een geweldig hebbeding op. Centraal in die samenwerking staat het werk van nog een Drukker, beeldend kunstenaar Sam Drukker.
Die maakte schilderijen, tekeningen en een litho van een schedel van een jonge vrouw uit de 19e eeuw die hem ter beschikking werd gesteld door Museum Vrolik in Amsterdam. De foto’s van die werken werden gelithografeerd en gedrukt door Nederlof. De teksten erbij zijn met de hand gezet uit de Gill en gedrukt door Dick Jalink van de Kalamos Pers, uit het noorden van Groningen. Achterin het boekje, verzorgd gebonden met een cahiersteek, zit een litho gedrukt door Aad Hekker.

Deze uitgave, een parodie op het fenomeen horoscopen, verscheen op de 27ste sterfdag van Frans Kellendonk op initiatief van boekhandel Minotaurus. Kellendonk schreef ‘Uw Horoscoop’ in 1978 voor het Amsterdamse tijdschrift Heute Abend, Tijdschrift voor Intiem Cultureel Leven rond de Damstraat, waarvan maar één nummer is verschenen. Deze uitgave verscheen in een oplage van 80 exemplaren, 60 ingenaaid in een papieren omslag, 20 in linnen gebonden. Voor Mooi Marginaal werd de papieren versie ingestuurd. Bij alle exemplaren is een (kopie van) een briefje van honderd gulden gevoegd, dat speelt bij ieder sterrenbeeld een rol. “Het ligt op straat, vlak voor je voeten. Je zult het niet zien. Jammer”.
De tekens van de dierenriem zijn aan de buitenzijde van de teksten geplaatst, de hoogte varieert. Waarschijnlijk heeft dat te maken met het gunstig kunnen uitvullen van de tekstblokken, gezet uit de Romulus. Tegelijk levert deze variatie ook een fraai ritme op.

In dit boekje staat eigenlijk alles in de juiste verhouding. Opmaak, typografie en illustraties zorgen voor een adembenemende harmonie, waaraan kleur en papier hun voltooiing geven. De originele Duitse tekst staat steeds op de linker pagina afgedrukt, de Nederlandse vertaling ervan op de rechter. Mooi detail is het wisselend gebruik van initialen in de tekst, waarbij de afwisseling ook in de taal is toegepast. De uiterst rijke illustraties, die perfect zijn uitgevoerd, verluchten het boekje op bijzondere wijze. Ook de toepassing van Zerkall papier geeft een rijke uitstraling, waardoor we gerust mogen zeggen dat dit werkje onder de pareltjes van de inzendingen beschouwd mag worden.

Grafische werkplaats De Drukpers in het Openluchtmuseum Ellert en Brammert in Schoonoord (Drenthe) toont aan de bezoekers hoe een drukkerij uit de eerste helft van de 20e eeuw werkte. Het is de voortzetting van het Grafisch Proeflokaal Orvelte (GPO) dat in januari 2014 de deuren sloot.
Deze letterproef werd vorig jaar gerealiseerd door dertien vrijwilligers van het museum. Ze mochten elk één of meer pagina’s bedenken en vormgeven. Als je weet dat slechts twee onder hen grafisch geschoold zijn, dan kan je niet anders dan onder de indruk zijn van dit werkstuk. We kunnen zien dat de vrijwilligers beschikken over een ruime keuze aan letter­types en alles mag uit de kast komen! Helemaal warm worden we van de Rondo en de Pascal van Lettergieterij Amsterdam en van de Scriba van Enschedé. Het doet deugd om te zien met hoeveel plezier dit gemaakt is. Dit smaakt naar meer.