Elke keer als je de Gill Sans ziet, mits goed gedrukt, valt de helderheid en zuiverheid van het letterbeeld op. De luchtige ‘wandel’-gedichten van Korteweg vragen als het ware om een dergelijke letter. Zeven gedichten verschijnen hier voor het eerst en zijn op verzoek van de uitgever geschreven. Ze lezen vlotweg, waarschijnlijk een stuk vlotter dan de wandelingen die ze beschrijven. Het laatste gedicht, ‘folie à deux’, bevat het geheim voor een prachtige vakantie, waarin je veel en hard hebt kunnen lachen.
Onderaan elke pagina staan kleine, feestelijke typografische illustraties van de door De Uitvreter vaker ingeschakelde mysterieuze ‘Lonneke N.’ Een alter ego van Thomassen? De vorm van een leporello is voor deze lange-afstands-wandeling natuurlijk de aangewezen weg. Volgende keer wel vooraf het omslagpapier rillen…

Een keurige uitgave waar tien dichters, op verzoek van Onno Blom, een gedicht schrijven met als inspiratiebron het gelijknamige triptiek van de zestiende-eeuwse schilder en graficus Lucas van Leyden. Een lovenswaardig initiatief, zeker daar de dichters hun werk bij het verschijnen van de bundel zelf konden voorlezen. Goede evenwichtige typografie in Garamont, kwaliteitsvol gedrukt op Zerkall Bütten. Mooie kleurkeuze, al leunt die zeker niet aan bij de titel van het werk. Vooral het donderblauw van de tekst komt aangenaam over. Het lijkt de leesbaarheid van de tekst te verhogen. De originele kaft en de zorgvuldige afwerking maken van deze bundel in beperkte oplage een professionele realisatie.

‘Plotselinge ramen in afgelegen huizen’, een gedicht van de Zweedse poëet Lars Gustafsson, inspireerde tot deze kleine verfijnde uitgave. In een kleine gewichtloze cassette steekt wat blijkt een leporello te zijn, uitgevoerd in blauw en wit. In het donkerblauwe papier van de buitenkant zijn kleine vierkanten gestanst, waardoor iets zichtbaar wordt van het lichtere blauw waarmee de binnenkant is bekleed. Hetzelfde lichtblauw keert terug op de achterzijde van de leporello en is drager van het gedicht: ‘Op een keer binnen durven kijken in de onbekende kamers die zich openen voor de reiziger’. Contrasterend wit is de voorzijde, waarop alleen auteursnaam en titel op ornamentele wijze figureren. Wijd getypografeerd, waardoor de letters bijna losse vormpjes worden. Een huis voor een gedicht, met aandacht en liefde gemaakt.

Het prachtige Schotse lied ‘The Twa Corbies’ is de door Francis James Child (1825–1896) bewerkte middeleeuwse ballade ‘The Three Ravens’. Thijs Weststrate vertaalde dit Schotse gedicht. En Sylvia Zwaaneveldt maakte er een kunstenaarsuitgave van in de vorm van een drieluik. In ongeopende staat zijn twee raven – het zijn houtsneden van Saskia Masselink – in gesprek met elkaar. ‘The tane unto the t’other say, <0x201C>Where sall we gang and dine to-day?<0x201D>’ De maaltijd, zo blijkt even later, zal een dode ridder zijn. Het geopende drieluik geeft toegang tot een tekstboekje waarin zowel de Schotse als de Nederlandse versie van het gedicht zijn opgenomen. En de twee raven, zij keren in houtsneden terug op de buitenpanelen. ‘Zit jij daar op het kale bot, dan pik ik hier zijn oog kapot’.
Het geheel is een treffende lofzang op ‘The Twa Corbies’. De tekst is gezet uit de Pascal, gedrukt op de Hahnemühle Ingres Echt-Bütten 100 grs. De houtsneden zijn gedrukt op Magnani Incisioni 220 grs.

Een voorleesboek voor één kind, feitelijk een unicaat, maar toch in een oplage van 25 exemplaren. Een vriendenboek eigenlijk voor kleindochter Rosalijn.
Rosalijn, denken we, figureert zelf op de pagina’s in een quasi-kindertekening, de rest van de afbeeldingen zijn collages van oude clichés van dieren in soorten en maten, eenden, papegaaien, varkens, honden en een olifant. Opa is de wijze uil, ‘de baas in het dierenpaleis’ die op elke pagina terugkomt. De teksten zijn versjes voor Rosalijn: ‘De uil zit al klaar op zijn vaste stek, verentooi glad, netjes uitgedost, schoon en zonder vlek.’
Het drukwerk is uitgevoerd op een Tip Top degelpers met zichtbaar mooie inktverdeling en heldere vormen. Vergaard tussen twee robuuste houten latten onstond een boek maar daarmee ook bijna – heel passend voor een driejarige – een houten speelgoedobject.

De omslagtitel is in vol zomerrood gedrukt en wordt geflankeerd door zeven schuine streepjes blauw ter linkerzijde en zes ter rechterzijde. De sappigste rijpste zomer is intensief en kortstondig.
Het karakteriseert het werk van Hester Verkruissen dat ze treffende maar ook wonderlijke en vermakelijke relaties legt tussen haar vormgeving en de inhoud. Het binnenwerk gaat schuil in een heldere omslag en versterkt de uitnodiging en nieuwsgierigheid om deze uitgave te openen. Wonderschoon is de relatie tussen het verloop binnen het gedicht en de opeenvolgende abstracte geometrische tekeningen die Verkruissen telkens boven de tekst plaatst. Wie leest, zal zich in de beelden kunnen verplaatsen en er plezier aan beleven. Voor haar illustraties maakte Verkruissen ondermeer gebruik van oude houten meetkundige clichés. Het prachtige gedicht van Hsia Yü in de vertaling van Silvia Marijnissen werd ontleend aan Raster 95. Hester Verkruissen heeft het gedicht in tweeregelige strofen uit de Bembo gezet en gedrukt op Zerkall en Japans papier. Een begerenswaardig boekje.

Een klein boekje met een opvallend omslag. Een decoratie van een blok letters uit een Aziatisch land (Korea/India). Heel simpel en sympathiek. Het binnenwerk laat de teksten lezen, die op de tegenoverliggende pagina worden begeleid door een eenvoudig spel van de letters A en Q en variaties daarop (steeds tussen haakjes geplaatst). Mooi gedrukt vormen tekst en beeld een stille eenheid. De omslag roept vragen op en voor ons zijn er geen antwoorden, behalve de teksten van Jackson.

In mei 2012 overleed Hester Verkruissen. Daarmee werd dit acht pagina’s tellende boek een van de laatste uitingen van haar Bureau Claxon. ‘A letter to Lady Wyatt’ uit de verzamelde werken van Edward Lear werd het uitgangspunt voor dit wonderschone spel met tekst en ornament: ‘Can you tell me how to make preserved or dry mint?’ Te beginnen al op het omslag waar een bestaand cliché, een blad, in groen is gedrukt met daaronder de tekst: ‘This is a leaf, but is it a leaf of Mint?’
De brief zelf is klassiek handgezet uit de Bembo in verspringende tekstregels waarbij steeds de letters MINT uitgelicht zijn in de elegante cursief. De ernst van de brief en de lichtheid van het thema worden op humorische wijze geduid door voorafgaand aan de brief te openen met een recept voor het drogen van mint: ‘Cut the herbs down with a sharp knife…’, contrasterend gezet uit een schrijfmachineletter.
Raadselachtig waarom de brief een tweede keer is opgenomen, quasi-slordig schuinaflopend gedrukt in combinatie met (mint) groene vlakken onder de tekst en wederom voorafgegaan door een recept. Alsof een proeve van mogelijkheden wordt afgegeven, waarvan wij er helaas voor altijd maar twee krijgen te zien.

De titel ‘Wijckt ontrouw’ komt uit de archieven en vormde de lijfspreuk van de in 1615 opgerichte Rederijkerskamer De Dubbelt Geele Hoffbloem van Bleiswijk. Het gelijknamige boekje behandelt de dorpshistorie van de voormalige Zuid-Hollandse gemeente Bleiswijk op een onconventionele manier. Een talige appetizer. Zoals de subtitel aangeeft, het is Bleiswijk voor beginners. Marc Vleugels heeft als recent nieuwe inwoner van Bleiswijk en als vormgever het project zelf geïnitieerd. Via ondermeer posters werden inwoners opgeroepen om mee te werken en teksten, illustraties en foto’s in te sturen. De herinneringen, karakteriseringen, culturele uitingen en kleurrijke gebeurtenissen worden zonder onderscheid in gewicht of belang als een stroom van woorden weergegeven. Het dorpslied, de tijgermug en het Katholieke Vrouwengilde passeren de revue. Kernwoorden zijn in de tekst geaccentueerd, alinea’s worden uitsluitend met alinea-tekens weergegeven en regels zijn door middel van een stippellijn gescheiden. Soms staat er een foto of illustratie op een linkerpagina. Het is tekst die het beeld bepaalt, de nieuwsgierigheid naar en het enthousiasme voor grote en kleine dingen. Het is een mooi, handzaam en liefdevol boekje geworden, genaaid gebonden in een papieren band. De mooi vormgegeven tekst is uit de Holland en Bell Gothic gezet.

Een prachtig boekje dat een eerste omslagpagina met een heel fijn blauw/zwartgestreept verticaal raster laat zien dat ook binnenin en op de achterzijde wordt herhaald. Een apart gedrukt nawoord heeft eenzelfde verticaal raster met grijs en gouden lijnen. De tekst heeft een rustige, duidelijke zetspiegel die ook in het nawoord terugkeert. De koptitels zijn met blauwe letters gedrukt. De hele tekst gebruikt de Bembo. De rust van de pagina’s komt overeen met in het kritische pleidooi van Reve, plechtig zelfs, en hier en daar humoristisch. Het boek is een onverbrekelijke eenheid. Het wit speelt er een duidelijke rol, zoals op de Franse pagina. Het beroepsmatige valt hier op en kan voor de drukkers en ontwerpers in de marge een voorbeeld zijn, om te volgen of juist om een tegendeel te bereiken.